Mijn eerste Kerst!

Enkele weken geleden zette mama ineens een boom in de living. Raar hoor, ik dacht dat die in de tuin hoorde. En dan begon ze er nog vanalles in te hangen ook. Dat vond ik eigenlijk wel leuk, vooral de lichtjes. Ik ben namelijk een superfan van lichtjes! Papa legde mij uit dat dit een kerstboom is. Hij gaat er vaak met mij naar kijken.

Kijk, dit zijn mama, papa en ik bij onze mooie kerstboom:

En ze vertelden mij ook dat er met Kerstmis veel feest gevierd werd. Jippie jee!

Op kerstavond hadden we een gezellig avondje met ons drietjes. Mama en papa vonden het de mooiste kerst ooit! We gingen naar het begijnhof waar honderden kaarsjes brandden en dronken chocomelk bij de vuurkorf. Niet dat ik er heel veel van gezien heb, want mijn oogjes waren toe. Maar ik lag lekker dicht tegen mama in de draagdoek, dus ik vond het ook een heerlijke avond!

Op kerstdag kwamen tante Dominique, nonkel Alex en Jarne en Hanne langs. Ik kreeg een heel mooi vertelboek en heb veel gespeeld met mijn nichtje en neefje. En ik was weer superbraaf!

We zijn ook naar ons nieuwe huis gaan kijken en naar mijn nieuwe kamertje. Dat is nu nog leeg, maar ik kreeg van peter Bob al wel een superleuk cadeautje voor als het klaar is: een uniek schilderijtje, helemaal speciaal voor mij gemaakt. Dit is toch wel het origineelste dat ik tot nu toe kreeg en ik ben er superblij mee!

Met kerstmis krijg je blijkbaar veel cadeautjes, dat vind ik wel heel erg fijn. Van oma kreeg ik een heel mooie knuffelaap. Mama doet nu erg haar best om hier mijn lievelingsknuffel van te maken. En misschien lukt het haar wel, want ik slaap heerlijk met apie dicht bij mij!

En van mama en papa kreeg ik een heel hip vestje waar ik zeker nog vaak de show mee ga stelen! Ik ben een echte knappe vent, zegt mama vaak tegen mij. Tja... dat zal ik zeker van papa hebben ;-)

Kerstmis vond ik een heel leuke tijd. Nu op naar het volgende feestje... oud en nieuw! Hoewel mama en papa mij al gewaarschuwd hebben dat ze de jaarsovergang dit jaar misschien wel met hun oogjes dicht gaan vieren. Saai!!!



Samen... slapen

Vandaag kreeg ik bezoek van mijn kleine vriend Max. Hij is een weekje ouder dan ik, maar hij is nog een beetje kleiner. Hij moest dan ook eigenlijk pas een maand na mij geboren worden. En we hebben heel even samen in de box gelegen, maar mijn vriendje heeft wat teveel last van reflux om te liggen. En ik... ik sliep rustig verder, ook al weende hij bijna in mijn oor.

En vanavond mocht ik voor het eerst in een wel heel speciaal badje: de tummy tub. Super vond ik het! En mama en papa vonden het ook heel leuk om me in de emmer te s(t)oppen.

Een indrukwekkende dag!

Vandaag deed ik vanalles voor de eerste keer...

Ik zat voor het eerst op de schoot van Sinterklaas!

en ik ging voor het eerst mee naar moemoe, waar ik alle harten weer gestolen heb. En moemoe vond het heerlijk, met haar 9e achterkleinkind op schoot.

Wat een dag!

En ondertussen hebben mama en papa ook ontdekt dat ik kan wenen. Ik ben nogal gehecht aan mijn tutje, dus als dat uit mijn mondje floept, dan gebeurt er dit:

Gemeten, gewogen en ... goedgekeurd!

Vandaag ging ik voor het eerst naar Kind en Gezin. Mama en oma gingen met me mee en het was best een gezellig uitstapje. Ik vind het allemaal best dat ze aan me trekken en duwen.

Gewogen....

4kg

Gemeten...

55 cm (al 3cm gegroeid op 4 weken tijd!)

Ik ben dus wat ze noemen: ne lange smalle

En bij de dokter heb ik eens even laten zien wat voor een rap ventje ik ben. Ik draaide me daar eens lekker om en was lekker actief. De dokter heeft mama al turnoefeningetjes gegeven waar ik eigenlijk nog wat jong voor ben, maar die ik toch al mag doen. Zo kan ik nog beter leren rollen... jippie!!!


En vandaag hebben we ook afscheid genomen van onze fantastische kraamverzorgende, Daniëlla. Ik moest toch even slikken hoor, want ik ga haar missen. Ze heeft mama, papa en mij fantastisch begeleid tijdens onze eerste weken thuis. En mede door haar steun en begeleiding, krijg ik nog steeds pap van mama zelf in plaats van een flesje. Dankjewel Daniëlla!!!

Smoelentrekker

Mama en papa noemen mij een "smoelentrekker"... hoe zou dat komen?

mijn "ik-ben-voldaan-smoeltje"

mijn "schelenotter-smoeltje"

mijn "laat-me-even-wakker-worden-smoeltje"

mijn "de denker-smoeltje" 1

mijn "de denker-smoeltje" 2 (zo lag ik ook al in de baarmoeder, zagen mama en papa op de echo)

mijn "de denker-smoeltje" 3, ook wel het "oude mannetjes-smoeltje" genoemd

Maar eigenlijk ben ik een echt engeltje!

Mijn eerste weken thuis

Eenmaal thuis zijn het vooral mama en papa die even moeten wennen en zoeken naar een nieuw ritme. Ik blijf mijn heerlijke rustige zelf. Ik ben zo rustig, dat ik tijdens het eten gewoon in slaap val. Resultaat is dat ik niet genoeg eet en maar met mondjesmaat bij kom. Mijn gewicht wordt dan ook nauwgezet opgevolgd en mama kolft na de voeding ook nog extra melk af om bij te geven in flesjes. Hierdoor bestaat een dag uit niet veel meer dan "voeden". Mama voelt zich af en toe een beetje een melkfabriek (of soms ook wel een koe ;-) Dit is uiteraard heel vermoeiend en dat zorgt wel eens voor een dipje. Noemen ze dat niet de babyblues?

Maar over het algemeen is het puur genieten. Ik vind het heerlijk om dicht bij mama en papa te zijn en de draagdoek blijkt dan ook een favoriet. Wanneer ik daarin zit, ben ik binnen de kortste keren in dromenland en ik word niet wakker voor ze mij er uithalen. Mama mag zelfs stofzuigen met mij op haar buik, ik vind het allemaal prima en slaap gewoon verder.

Ook 's nachts cocoonen wij. Al vrij snel verhuisde ik van mijn bedje naar het grote bed. Mama was te moe om recht te staan om mijn tutje te geven of mij te pakken om te voeden. En eigenlijk wilde ze me gewoon ook graag heel dicht bij haar hebben. Wie kan het haar kwalijk nemen, ik ben dan ook een schatje! Ik ben 's nachts een echt wormpje, want mama bakert mij lekker in. Ik ben immers nogal een beweeglijk ventje en mijn armen durven al eens een eigen leven leiden, wat ik niet zo leuk vind als ik wil slapen.

En tussen het voeden en slapen door (veel tijd blijft er dan niet meer over), komen mijn meter en peter regelmatig op bezoek,

een trotse meter

en een fiere peter

geniet ik van heerlijke badmomentjes (nu nog even in de keuken, maar ik pas al bijna niet meer in de wasbak),

speel en knuffel ik veel met mama

 

en is het ook met papa dolle pret, al ben ik soms ook al slachtoffer van zijn flauwe humor...

In het "moederhuis"

Mijn eerste dagen bracht ik door in de kraamkliniek, "het moederhuis" zoals ze hier zeggen. Ik was daar duidelijk het braafste kindje, want ik hoorde de hele tijd andere kindjes wenen en gaf zelf geen kik. De enige uitdaging die ik aan mama gaf, was dat ik teveel afviel. De borstvoeding was een hele zoektocht. Uiteindelijk moesten er toch flesjes worden bij gegeven en werd er ook nog afgekolfd. Tja... ik mag het mama en papa toch ook niet té gemakkelijk maken he :-)

Oma en opa zijn superfier met hun eerste kleinkind. En ook tante Dominique, nonkel Alex, Jarne en Hanne vinden mij een kanjer, ook al hadden de kids voor een meisje gestemd :-) En er komen nog heel wat andere mensen op bezoek. Ik leer al een groot deel van mijn familie kennen. En iedereen wil mij graag eens een keertje pakken. Ik vind het heerlijk om geknuffeld te worden, dus laat het me lekker welgevallen. En ik krijg ook heel veel toffe cadeautjes. Dankjewel allemaal!

met oma

met opa

met tante Dominique en mijn nichtje Hanne en neefje Jarne

Maar ik ben toch ook wel blij wanneer mama en papa met mij naar huis gaan. Kan ik eindelijk de poes leren kennen en de buren en... Ik word thuis verwelkomd door Nijntje in de voortuin (dankjewel nonkel Cois!!!) en papa heeft ballonnen gehangen in huis. Ons Truus is heel nieuwsgierig en komt eens snuffelen aan mijn maxicosi. Maar als ik even kreun, is ze gauw weer weg. We moeten nog even wennen aan elkaar.

"Dest meets Truus"

De grote dag...

2 november 2011... in de voormiddag mag ik nog eens naar de gynaecoloog. We dachten niet dat we deze afspraak nog gingen halen, want vorige week had ik al 2 cm ontsluiting. Maar de baby blijft lekker zitten waar hij zit. Hij mag nu echt wel gaan komen, want de gynaecoloog schatte hem vorige week al 4kg. Ik begin schrik te krijgen dat de baby te zwaar of te groot gaat worden om nog zo te kunnen bevallen.

Ik heb vandaag al 4 cm ontsluiting en de baby zit helemaal klaar om te komen. Maar nog steeds geen weeënactiviteit te bespeuren op de monitor. We maken nog een volgende afspraak voor maandag, maar ook de gynaecoloog hoopt dat ik dat niet meer haal.

2 dagen voor de bevalling

Rond 14u begin ik een zeurende buikpijn te krijgen. Het komt en gaat. Toch maar even timen: oei, netjes om de 7 minuten. Even naar Patrick bellen... ik twijfel echter of het wel weeën zijn, want het doet niet echt veel pijn. Dan maar even naar de vroedvrouw bellen. Zij raadt aan om in bad te gaan liggen. Als het over gaat, zijn het geen weeën, anders wel. Dus bel ik een uurtje later terug naar Patrick: kom maar op tijd naar huis, want het zijn wel degelijk weeën.

Om 19u komen ze om de 5 minuten en nog steeds is het heel draaglijk. Vreemd... ik had het me heel anders (en vooral pijnlijker) voorgesteld. Ik ga er dus vanuit dat dit nog maar het begin is en dat er nog een lange weg te gaan. Maar als ik een uur om de 5 minuten weeën heb, vertrekken we toch maar naar het ziekenhuis. Ik wandel rustig binnen en draag nog vlot mijn eigen tas. Sturen ze ons dadelijk terug naar huis?

Nee hoor, het gaat razendsnel nu. Ik ga nog even lekker in bad, maar moet hier jammer genoeg al snel uit komen omdat de dichting stuk is en heel de verloskamer onder water loopt. Tja, ik moest toch zorgen dat ze mijn bevalling zouden onthouden he. In de nieuwe verloskamer worden dan mijn vliezen gebroken en dan is het zo voorbij. Even wat heftige weeën en dan mag ik al mee persen. Een fantastische vroedvrouw en een geweldige assistent-gynaecologe (gelukkig maar, want de gynaecologe van wacht is allesbehalve aangenaam in de omgang!) loodsen mij op een ontspannen manier door mijn bevalling. Mijn wens om zonder epidurale te kunnen bevallen, is dan ook uitgekomen. Wat een mooie ervaring!

Om 23u10 komt ons grote wonder ter wereld: een zoon! En een wonder is het, want mama was er echt van overtuigd dat er een meisje in haar buik groeide. Maar wat is hij welkom, onze lieve zoon! Hij is prachtig!

We noemen hem Dest Jozef Juul (naar zijn vake en nonkel, die, samen met moeke, ongetwijfeld vol trots over hem waken van daarboven!). Dest is 52cm en weegt 3,755kg. Een flinke kerel dus, maar toch niet de 4kg die de gynaecoloog voorspeld had. Gelukkig maar...

Papa is apetrots op zijn zoon. En ook wel op mama, die het hem gelukkig niet te moeilijk gemaakt heeft tijdens de bevalling.