Mijn eerste weken thuis

Eenmaal thuis zijn het vooral mama en papa die even moeten wennen en zoeken naar een nieuw ritme. Ik blijf mijn heerlijke rustige zelf. Ik ben zo rustig, dat ik tijdens het eten gewoon in slaap val. Resultaat is dat ik niet genoeg eet en maar met mondjesmaat bij kom. Mijn gewicht wordt dan ook nauwgezet opgevolgd en mama kolft na de voeding ook nog extra melk af om bij te geven in flesjes. Hierdoor bestaat een dag uit niet veel meer dan "voeden". Mama voelt zich af en toe een beetje een melkfabriek (of soms ook wel een koe ;-) Dit is uiteraard heel vermoeiend en dat zorgt wel eens voor een dipje. Noemen ze dat niet de babyblues?

Maar over het algemeen is het puur genieten. Ik vind het heerlijk om dicht bij mama en papa te zijn en de draagdoek blijkt dan ook een favoriet. Wanneer ik daarin zit, ben ik binnen de kortste keren in dromenland en ik word niet wakker voor ze mij er uithalen. Mama mag zelfs stofzuigen met mij op haar buik, ik vind het allemaal prima en slaap gewoon verder.

Ook 's nachts cocoonen wij. Al vrij snel verhuisde ik van mijn bedje naar het grote bed. Mama was te moe om recht te staan om mijn tutje te geven of mij te pakken om te voeden. En eigenlijk wilde ze me gewoon ook graag heel dicht bij haar hebben. Wie kan het haar kwalijk nemen, ik ben dan ook een schatje! Ik ben 's nachts een echt wormpje, want mama bakert mij lekker in. Ik ben immers nogal een beweeglijk ventje en mijn armen durven al eens een eigen leven leiden, wat ik niet zo leuk vind als ik wil slapen.

En tussen het voeden en slapen door (veel tijd blijft er dan niet meer over), komen mijn meter en peter regelmatig op bezoek,

een trotse meter

en een fiere peter

geniet ik van heerlijke badmomentjes (nu nog even in de keuken, maar ik pas al bijna niet meer in de wasbak),

speel en knuffel ik veel met mama

 

en is het ook met papa dolle pret, al ben ik soms ook al slachtoffer van zijn flauwe humor...